تأثیر میراگر نیمه فعال mr بر روی ساختمانهای بتنی، مطالعه موردی و مقایسه نتایج با روشهای متعارف

تحقیقات نشان داده است که استفاده از سیستم های کنترل در سازه ها، رفتار آنها را در مقابل زلزله بهبود می بخشد. چهار گروه عمده از این سیستمها، کنترل غیرفعال، فعال، نیمه فعال و مرکب می باشند. از میان این سیستمهای کنترل، کنترل نیمه فعال مزایای بسیار زیادی را دارا است. یک سیستم کنترل نیمه فعال می تواند با تغییر دینامیکی پارامترهائی مانند ضریب میرایی و یا سختی ابزارکنترل، نیروی کنترلی قابل توجهی را تولید نماید از این رو سیستم می تواند پاسخ سازه را در زلزله های شدید کنترل نماید بدون اینکه نیاز به انرژی خارجی زیادی داشته باشد. در این رساله عملکرد میراگر mr بر روی یک سازه بتنی واقعی مورد مطالعه قرار می گیرد. ابتدا سازه با افزودن دیوار برشی مدل شده و نتایج حاصل از آن تحلیل بدست می آید و سپس معادلات حرکت سازه کنترل نشده و مجهز به میراگر mr نوشته شده و در فضای حالت حل می شود در این بررسی سیستم کنترل نیمه فعال به کمک الگوریتم کنترلی lqr و مدل وارون پیاده سازی می شوند. به منظور کنترل نتایج حاصله از تحقیق، پاسخ های بدست آمده از عملکرد میراگرهای mr در حالت های کنترل نشده ، کنترل غیرفعال (passive off, passive on) ، کنترل نیمه فعال و حالت استفاده از دیوار برشی با هم مقایسه می شوند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که استفاده از میراگرهای mr با طرح کنترل نیمه فعال مبتنی بر مدل وارون ، پاسخ های سازه را به طور چشمگیری کاهش می دهد. اما با توجه به ابعاد و تعداد طبقات ساختمان مورد مطالعه نمی تواند بهبودی بیش از افزودن دیوار برشی در کاهش پاسخ های تغییر مکان و شتاب داشته باشد.